When in doubt…

Ik wilde hier vooral focussen op het positieve in mijn leven en door de verschillende challenges te doen, lukt dat ook wel al beter. Maar natuurlijk lost dat niets op aan de twijfels over mijn relatie. Dus ‘k ga hier toch proberen eens iets neer te schrijven (al is het maar om het voor mezelf even op een rijtje te zetten).

Ik zat net terug te denken aan oudjaar vorig jaar. We hadden we vrienden thuis uitgenodigd en toen het twaalf uur was, ging iedereen elkaar gelukkig nieuwjaar wensen. Mijn vriend en ik gaven elkaar gewoon een flauwe kus op de mond. Toen zat er eigenlijk al in mijn hoofd dat we de volgende oudjaar niet meer samen zouden zijn. Nu is de volgende oudjaar er bijna en speelt dat dus nog steeds in mijn hoofd. Ik ben gewoon niet gelukkig met hem, ik erger me aan veel te veel dingen van hem, ik wil niet dat hij me nog aanraakt, want dat irriteert me. We denken over te veel dingen totaal anders en dat botst steeds vaker. Soms botst het ook niet en laat ik hem gewoon zeggen/doen wat hij te zeggen/doen heeft en denk er het mijne van (wat mogelijks nog erger is).

Gisteren vertelde mijn vriend dat zijn moeder hem had opgebeld en dat ze nogal overstuur was. Ze vind zichzelf een slechte moeder, want haar 2 zonen wonen samen en hebben een kind zonder dat ze getrouwd zijn (ze is erg gelovig) en nadat vorige jaar haar ene dochter gescheiden is, gaat nu ook de andere dochter scheiden. Ik kon alleen maar denken: oei, en wat als wij ook nog eens uit elkaar zouden gaan? Dat kan ik die vrouw toch niet aandoen… Zijn familie is een beetje speciaal en niet altijd even joviaal, maar toch, dan zou ik die mensen toch ook moeten missen. Niet te vergeten de beste vriend van mijn vriend, waar ik ook ondertussen een (te?) mooie vriendschap mee heb opgebouwd.
Bovendien kan ik het onze dochter toch niet aandoen om in een gescheiden gezin op te groeien (anderzijds, hoeveel kinderen hebben er geen gescheiden ouders tegenwoordig…). Ze is altijd zo blij als haar papa ’s avonds thuiskomt en ik merk dat de papa er ook steeds meer van geniet om dingen met haar te doen. Ondertussen begint de papa ook (eindelijk!) iets meer taken op zicht te nemen (flesje maken, dochter in bed steken, eruit halen..) Ik denk dat hij ook wel doorheeft dat ik het allemaal niet meer trek.

Dus zit ik het eeuwige dilemma: zet ik mijn eigen gevoelens opzij voor de gevoelens van andere mensen (vooral die van mijn dochter dan). Maar dan denk ik: heb ik dan niet het recht om gelukkig te zijn?

Maar misschien wel de allergrootste reden van mijn twijfels: zou ik wel gelukkig zijn als ik geen relatie meer met hem heb? Misschien is dat het hele probleem en heb ik een soort van (lichte vorm van) depressie of burn-out…En moet ik dus de redenen bij mezelf zoeken en niet bij hem…

 

#myvitabreak week 2

Ook in week 2 probeerde ik enkele challenges te volbrengen.

Maandag: eat diamonds for breakfast and shine all day

Ik ontbijt sowieso elke morgen, anders blijf ik met dat ochtendhumeur zitten tot ik gegeten heb. Op werkdagen is dat met havermout. Dus granen en zuivel: check! Iets te drinken zou er ook nog bij moeten, daarvoor neem ik op t werk een thee’tje zodra ik aankom (telt toch ook nog als ontbijt hé ;-). Alleen het stuk fruit mis ik dan nog.

Dinsdag: tea is always a good idea

Ik drink nooit koffie, dus deze is een makkie 🙂

Woensdag: live offline

De bedoeling van vandaag was om eens een collega persoonlijk aan te spreken ipv altijd via mail. Ik heb er echt op gelet, maar had geen mails te beantwoorden van mensen die hier in mijn omgeving zaten. Wel ben ik even met een vriendin (die ook een collega is) gaan praten over een mailtje dat ik haar nog moest sturen. Dus toch ook wel wat offline!

Donderdag: say yes to the craziness

Ja zeggen op enkele voorstellen die je krijgt…. mmm niet zo gemakkelijk als je geen voorstellen krijgt 😉 Ik probeer er wel op te letten en dingen die ik anders minder snel zou doen, toch te overwegen. De awareness op zich is ook al goed, niet?

Vrijdag: everyday is a good day to work-out

Deze was op vrijdag een beetje moeilijk, aangezien ik heel de dag thuis was met mijn dochter en ook mijn vriend ’s avonds weg was. Weinig mogelijkheden dus om te gaan sporten. Maar ik ben wel zaterdagochtend gaan joggen (les 6 van start to run!)

Zaterdag: never go shopping on an empty stomach

Vriend ging boodschappen doen, dus ook hier een makkie 🙂 Die tip van dat je niet met een lege maag naar de supermarkt mag gaan, kende ik al langer en probeer ik wel toe te passen. Al heb ik idd het geluk dat de vriend meestal de boodschappen doet. Ik zal hier maar toegeven dat ik vaak op vrijdag naar de winkel ga om een extra chocoladereep of zak chips te kopen, dat heb ik deze week bewust niet gedaan! -toch een beetje trots-

Zondag: sleep

Zoals eerder al gezegd, ga ik meestal wel op tijd slapen. Ik lag in bed om 22u30. Wel jammer dat de wekker voor de vriend al om 5u15 ging… Dan ben ik na het bokes smeren toch maar terug in bed gekropen 🙂

Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat de challenges de afgelopen week een beetje op de achtergrond zijn geraakt. Maar op zich is het wel goed om er nu weer even bij stil te staan. Op naar week 3!

#myvitabreak

Ik zag de #myvitabreak challenge by On a healthy adventure en het leek me wel leuk om hier ook mee te starten. Het was eigenlijk de bedoeling dat het begin november startte, maar aangezien ik het vorige week pas tegenkwam, begin ik gewoon nu. Op het eerste zicht (heb ze nog niet allemaal gelezen), lijken me het makkelijke opdrachten. Dus hierbij een overzicht van de eerste week:

Maandag: Drink more water

Ik drink op het werk sowieso dagelijks 1,5 tot 2 liter water, dus een makkie voor mij om mee te beginnen. Hoe ik dit gedaan krijg? Ik neem een redelijk groot glas, dus na 4-5 glazen is mijn eerste fles al leeg! Enige nadeel: ik loop in de namiddag altijd een paar keer extra naar het toilet… Maar een beetje extra bewegen tussendoor is ook niet slecht, toch?!

Dinsdag: I am on a strike

De opdracht van vandaag is om een uur eerder te gaan slapen. Ik weet dat ik mijn slaap nodig heb, vandaar dat ik elke dag rond 22u – 22u30 ga slapen. Op dagen dat de vriend gaat werken, gaat de wekker om 5u30-6u. Dan heb ik dus zo een 7 à 8u slaap. Aangezien vriend morgen niet moet werken en ik dus bijgevolg onze dochter niet naar de opvang moet brengen, kan ik tot half 8 slapen. Een snelle berekening, leert me dus dat als ik om half 11 ga slapen vanavond en ik tot half 8 kan slapen, ik 9u slaap heb vannacht. Klinkt goed! Ik lees ook altijd nog een paar bladzijden alvorens ik ga slapen, dus ook die opdracht is volbracht!

Woensdag: Gezonde knabbels

Ik eet elke (werk)dag een appel, dus op zich ben ik al goed bezig, vond ik. Maar ik wilde toch iets extra doen, want anders is het niet echt een challenge hé! Ik dacht aan extra noten, mijn ouders hebben een paar bomen, dus noten in overvloed! Maar natuurlijk was ik maandag vergeten te vragen aan mijn moeder of ik er een paar kon meenemen. Dan mss yoghurt, dat vind ik wel lekker en is ook wel gemakkelijk. Alleen moet je dat natuurlijk wel kopen dan… Ik was niet meer in de winkel geraakt, maar gelukkig vond ik in de koelkast nog een potje yoghurt dat mijn vriend zondag had meegepakt bij een ontbijt waar we waren. (Ik vond het een beetje “stelen”, hij vond “daar hebben we toch voor betaald”…) Maar goed, uiteindelijk kwam het nog goed uit en heb ik dus een yoghurtje met abrikozen op. Not my favorite, maar wel extra en gezond! Misschien toch wel goed om er een gewoonte van te maken op mijn werk: ’s ochtends een yoghurtje en ’s middags een appel.

Donderdag: Great things never came from comfort zones

De opdracht van vandaag is om wat natuur in je dag te stoppen. Mijn plan was om te gaan wandelen onder de middag. Toen ik zwanger was, ging ik bijna elke dag tijdens de lunchpauze een wandelingetje doen.Ik vroeg de collega waarmee ik destijds ging wandelen, of ze meeging, maar ze had niet de juiste schoenen aan. Verder moest ik ook nog een paar dingen afwerken. Tweede voorstel van myvitabreak is een plantje op je bureau. In mijn kantoor staan op de vensterbank enkele planten, dus die heb ik nog eens water gegeven. Meestal vergeet ik dat en ook thuis gaan alle planten dood. Dus das toch al wat extra natuur voor mij 😉

Vrijdag: Girls don’t sweat, they sparkle

Vandaag stonden 10.000 stappen op het programma. Ik heb geen stappenteller, dus kon het niet echt controleren. Op vrijdag ben ik thuis met mijn dochter en het was mooi weer! Ideaal dus voor een extra wandeling, dus ik denk dat ik die stappen wel gehaald heb!

Zaterdag: Nap time

Dit is niet gelukt. We hadden het nogal druk met voorbereidingen voor het sinterklaasfeestje dat we ’s avonds gingen houden voor mijn Hollandse schoonfamilie. ‘k Heb wel een half uurtje gerelaxed op de zetel, maar niet echt een dutje. Toen ik zwanger was en ook toen ik net mama was, deed ik wel vaker een dutje, maar vaak word ik dan op het vekeerde moment wakker en ben ik nogal groggy ipv uitgerust. Niet echt aan mij besteed dus, zo een powernap.

Zondag: Offline is the new luxury

Mijn voornemen hiervoor: heel de dag geen facebook en instagram. Ik dacht eerlijk gezegd dat dit moeilijk ging worden, want vriend was heel de middag naar de voetbal. Maar eigenlijk viel het best mee! Heb veel gespeeld met de dochter en toen die lag te slapen heb ik het appartement gedweild, wat gehaakt en wat tv gekeken. Dan maandagmorgen heb ik thuis al een keer op instagram gekeken en op t werk (ssst) op facebook. Om dan te beseffen dat ik echt niet veel gemist had. Waarom kijk ik daar toch altijd op….

Zo, de eerste week van challenges zit er al op. Ben niet 100% tevreden over hoe ik het gedaan heb, maar toch blij met de kleine extra dingen die ik deed. ’t Moet niet altijd groots zijn hé!

Les 2

Ondanks de valse start afgelopen maandag en de “geen goesting” gisterenavond, vandaag toch positief nieuws! Ik was deze morgen vroeger wakker dan verwacht, dus niks beters dan s ochtends te joggen.

Les 2 start to run: check!

Start to yoga én start to run

Vrijdagavond  20h48, trots op mezelf! Ik ben uit men luie zetel gekomen en heb de tweede les van yoga met Adrienne gedaan!
Niet alles ging even vlot en een pak friet eten 1,5u voordien helpt niet echt, maar het ging zeker niet slecht!
Ik wacht nog even om deze post te posten, want ik wil dubbel goed nieuws brengen en morgen melden dat ik ook gaan joggen ben…

Zaterdagochtend, 10h06, nog trotser op mezelf. Les 1 van start to run is met succes opgewerkt! Was met momenten wel zwaar, maar toch heel fijn om buiten in het zonnetje sportief bezig te zijn!

Zondagochtend, 7h30, de wekker gaat en ik als ik uit bed stap, merk ik dat ik gewoon stijve buikspieren heb. Hopelijk valt het voor de rest van de dag mee. Maar t is toch wel een herinnering voor mezelf dat ik goed bezig was 🙂

Maandagochtend, 9h34, vanavond volgt normaal de tweede loopsessie. Maar wat een weer seg! Hopelijk regent het vanavond niet, anders ga ik die toegangskaart van de fitness toch maar effe onder het stof vandaan halen en daar op de loopband trainen!

start to start

Ik zit weer boordevol goede voornemens… De dochter had nogal een woelige nacht, dus ik heb een tijdje wakker gelegen. En dan ga ik natuurlijk nadenken.

Ik denk er al een tijdje over om naar ’t Afslankhuys te gaan. Vooral om een poging te doen om een (aanzienlijk) aantal kilo’s kwijt te geraken onder professionele begeleiding. Tot nu toe ben ik er echter nog niet naartoe geweest. Wat houdt me dan tegen?

Enerzijds ben ik gewoon een beetje lui en heb ik schrik voor verandering… Anderzijds heb ik ook heel veel schrik voor een lichaamsanalyse die ze daar als eerste doen, dat zal voor mij echt een ramp zijn! Daarnaast vind ik het vooral ook erg duur. Wil ik mijn geld daar wel aan geven?

Maar, nadat ik even uit bed was geweest om de dochter haar tutje terug te geven, lag ik weer in bed en voelde dat mijn hartslag echt verhoogd was. Gewoon van effe in en uit bed te stappen. Dat is toch eigenlijk wel schandalig, dat ik dat al niet meer “in rust” kan doen…

Dus nu mijn voornemen. Ik ga weer start-to-run’en! Hoe kom ik daar nu bij? In een pre-moedertijdperk, ben ik daar eens een kilo of vijf mee afgevallen en ik deed dat eigenlijk wel graag! Het nadeel nu is dat ik niet meer ’s ochtends (dat deed ik het liefst, echt super veel energie kreeg ik ervan!) kan gaan joggen (na het hatelijke boterhammen smeren voor de vriend), aangezien de dochter dan alleen thuis zou zijn. Maar dat kan natuurlijk niet de reden zijn om er niet terug mee te beginnen. Vanaf nu op vaste tijdstippen:
-maandagavond als vriend een voetbalprogramma kijkt
-woensdagochtend, vriend werkt op woensdag niet, dus dan is de dochter niet alleen thuis. Ik moet dan wel iets vroeger uit mijn bed, maar wat is nu dat half uurtje
– vrijdagavond als vriend een voetbalprogramma kijkt of zaterdagochtend (want om de 2 weken gaat vriend op vrijdag zaalvoetballen)

Als ik dit volhoud tot januari, dan trakteer ik mezelf op een goed paar loopschoenen. Als ik dit niet volhoud, ga ik toch eens naar dat Afslankhuys om te zien hoe ze me daar kunnen helpen. Het idee nu is vooral om de “gemakkelijke” eerste kilo’s er zelf af te krijgen en dan vanaf dat ik niet meer afval naar het Afslankhuys te gaan. Dat bespaart me te veel schaamrood op mijn wangen bij een lichaamsanalyse en hopelijk ook een hoop centen (omdat ik dan minder vaak naar daar moet gaan).

Zo meteen ga ik ook mijn vriend op de hoogte brengen (een extra stok achter de deur, want op deze blog is het te gemakkelijk om te zeggen dat het niet gelukt is ;-)) en dan volgt morgenvoormiddag de eerste start-to-run les met Evy 🙂 Ik heb er helemaal zin in!

Ik heb nog enkele “wilde” plannen om mijn leven wat leuker te maken, maar ik ga proberen om het niet bij plannen te houden en er pas over te bloggen als ik het echt heb gedaan. Kwestie van hier geen “goede voornemens” blog van te maken.

yoga day 2

Deze morgen stond ik vol goed moed op! Legde mijn fitnessmatje klaar en zocht de iPad. Ik zocht de video van Adrienne van day 2, maar wat ik ook probeerde, ik kreeg hem niet opgestart… Lag het aan ons internet, aan youtube, aan de video zelf,…? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik buiten op het yogamatje te zitten met de iPad in de hand, weinig yoga heb gedaan…

Jammer, want ik had toch echt wel de intentie om er verder mee door te gaan. Maar, morgen weer een dag!

the start of something new?

De wekker ging weer om 5u30. Vriend geraakte amper uit bed en ik nog minder. Uiteindelijk ben ik wel om 6u uit mijn bed gekomen om zoals een goede huisvrouw bokes te smeren. (’t blijft toch een soort schuldgevoel omdat hij zo ver moet rijden naar zen werk). Ik kroop terug in bed om er dan om 7u terug uit te komen. Ik wilde niet weer in slaap vallen, want dan ben ik een echt wrak als ik wakker word. Dus las ik verder in een boek, in een lekker warm bed. Klinkt niet slecht hé!

Alleen sluimert het al enkele dagen/weken: mijn nek en schouders zitten enorm vast. Ik word vaak wakker met hoofdpijn en nekpijn,… Ik merk dat het echt erger geworden is sinds ik niet meer ga sporten. Ik heb een tijdje X-Core groepslessen gedaan in de fitness en toen had ik verbazend minder last van mijn nek en schouder. Dus dacht ik: komaan, meid, actie!

Ik rolde mijn fitnessmatje uit en zette de iPad schuin op de zetel, zodat ik goed naar Adrienne kon kijken. En ik deed een half uur yoga!

Het is een beetje raar om om half 7 in mijn pyjama in mijn living op een matje te liggen/zitten. Verder waren sommige poses ook een beetje onwennig, maar dat lijkt me logisch, aangezien het de eerste keer was dat ik het deed. Mijn hoofd- en nekpijn zijn ook niet instant verdwenen.

Maar eigenlijk is het wel een goede start van de dag! ’t Is ook een beetje win-win: vriend heeft zijn bokes en ik heb mijn beweging en mijn “ik ben goed bezig”gevoel.

Als ik dan nog wat extra spieren en flexibiliteit zou krijgen, is het helemaal top! Ik ga er dus voor! Geen 30 dagen aan een stuk, maar wel de dagen dat vriend vroeg op moet en op vrijdag. Eens zien wat het me brengt!

 

stille dood

Mmmm, gaat dat hier dan toch een stille dood sterven?

Ik denk nog vaak aan men blog, maar weet gewoon niet waar ik moet beginnen om alles op “papier” te zetten.

Heb ik te weinig tijd? Ik zit op t werk al heel de dag voor de computer, dus de goesting om er s avonds ook nog lang achter te zitten, is er niet echt. Maar goed, k zit wel altijd voor de tv, dus das ook een scherm…

Ik vrees dat ik toch nog een beetje te veel in de knoop zit met mezelf om alles goed op een rijtje te zetten. En vooral om alles meer positief te zien, zoals ik van plan was.

Ik worstel ook een beetje met t anonieme van de blog. Ik wil hem heel graag anoniem houden, maar wat vertel je dan wel, wat niet,… Niet gemakkelijk allemaal…

Ik wil het zeker nog niet opgeven, maar k zal toch een beetje actie moeten ondernemen….

Working mom #boostyourpositivity

Laten we beginnen bij het begin. Toen ik na de middelbare school een studie moest kiezen, stelde mijn mama voor om lerares te worden. Goede job, maar natuurlijk vooral ook: goede werkuren om te combineren met een gezinnetje. Ik wist het echt niet. Dit sprak me op het eerste gezicht echt niet aan! Ik ben ook niet zo creatief, dus lesgeven in de lagere school of kleuterschool zou het al niet worden. Middelbaar dan? Ik denk niet dat ik al die pubers zou aankunnen. Heel veel respect voor alle leerkrachten, maar niks voor mij.

Uiteindelijk koos ik voor een universitaire economische opleiding. Tijdens die studie ben ik dan nog begonnen om een extra avondstudie te doen, zodat ik ook kon lesgeven. Maar dat heb ik niet lang volgehouden, want deze lessen werden echt niet goed gegeven (de ironie!) en ik zag me dat nog steeds niet doen. Al tijdens mijn laatste jaar studeren, had ik een contract getekend om ergens te beginnen werken. Ideaal!

De job die ik vervolgens ging doen, was erg uitdagend! Veel leuke en lieve collega’s. Ook veel van dezelfde leeftijd, waar je na t werk ook leuke activiteiten mee kon gaan doen. Toch wist ik al snel: als ik een gezin wil, is dit niet/moeilijk te combineren, de job vraagt namelijk letterlijk en figuurlijk heel veel van je! Na 3,5 jaar ging ik rustig op zoek naar iets anders. Uiteindelijk had ik een half jaar later een andere job gevonden. Minder carrièremogelijkheden en uitdaging, maar op 7 minuten rijden van waar ik woon.

En daar werk ik nog steeds (nu bijna 5 jaar)!

Je zou kunnen zeggen dat ik de uitdaging en carrièremogelijkheden heb opgegeven om een gezinnetje te stichten. In zekere zin is dat ook wel zo en ik zeg dat ook vaak tegen andere mensen. De waarheid is iets genuanceerder. Ik had/heb namelijk niet echt veel ambities om hogerop te komen. Zag mezelf bij dat vorige bedrijf ook niet echt als manager. Soms denk ik zelfs bij mezelf: had ik maar niet zo een hoog diploma. Dan was mijn werk waarschijnlijk een stuk minder ingewikkeld en veeleisend. Soms benijd ik de mensen die bijvoorbeeld in de GB ofzo werken. Als ze vakantie hebben, word het werk gewoon door iemand anders gedaan. Als ik terugkom van vakantie, is het meeste werk blijven liggen en moet ik het alsnog doen. (alle respect trouwens voor de mensen die in de GB werken, ik weet niet of ik het heelder dagen zou willen/kunnen doen)

Soms mis ik nog wel de uitdaging en tegenwoordig zit ik iets te vaak te internetten (en te bloggen, oeps…) tijdens ’t werk. Bovendien mis ik ook de jonge/dynamische collega’s van de vorige job. Hier heb ik veel minder contact met de collega’s. Omdat de meesten een stuk ouder zijn dan ik.

Maar eigenlijk is de werksituatie nu wel redelijk ideaal voor mij! Goede job, goed salaris (lang niet zoveel als ik elders zou kunnen verdienen, maar volgens mij nog wel bovengemiddeld), bedrijfswagen, maar toch het gemak om redelijk goede en flexibele uren te werken en alles gecombineerd te krijgen met de zorg voor de dochter.